04 August 2009

Perkenalan

Mula-mula nak citer sket pasal hubby saya..tapi sebelum tu nak citer dululah camne kami boleh kenal..sebenarnya kenal dah lama..masa kat sekolah lagi tapi masa tu tak baik pun..masa tu kami satu asrama..masa form 3 pernah satu kelas tapi selama satu kelas tu berapa kali je bercakap..ingat lagi masa nak PMR, saya ada tanya dia satu soalan maths yang agak complicated sket..punyalah pemalu, sampai mengigil tangan dia masa nak ajar saya..hehehehe..

Form 4 saya masih stay kat asrama tu lagi, tapi dia dpt tawaran sekolah lain plak..masa tu ok lah sket dia..pernah lah sembang tapi gitu-gitu jelah..sebelum dia kuar, bertukar-tukar alamat, no tepon umah..masa tu mana ada handset lagi..dia pernah hantar surat kat saya masa form 4 tapi saya tak balas..hehehe..saya tak layan lagi masa tu..lagipun, masing-masing anggap kawan satu sekolah je..tak lebih dari tu..kl cuti, dia rajin call umah..sembanglah pasal asrama dari satu bab ke satu bab..takde topik lain masa tu..hahaha...

Habis sekolah, masing-masing dapat tawaran belajar..saya masa tu dapat tawaran ke U kat pahang..dia plak kt johor..takde apa lagi masa tu..kawan pun tak baik sangat..bila dah masuk semester ke 2 tu, barulah kami rapat..masing2 dah ada hndset masa tu..selalu lah mesej tanya khabar.. daripada mesej biasa, jadi mesej rindu2 plak..hehehe..saya ingat lagi, masa tu 1st time saya gi johor naik bas ekspress semata2 nak gi jumpa dia kat sana..

Bayangkan dari pahang tu, tukar bas 2,3 kali baru sampai johor..saya pun tak tau kenapa saya sanggup masa tu padahal kami cuma rapat atas dasar kawan..tak lebih dari tu pun...sampai sana, dia tak datang jemput pun saya kat larkin..saya naik bas sendiri pegi utm..nak btaunya tak spesel lansung hubungan masa tu..saya tumpang kat bilik kawan 2 malam..keluar pun setakat pergi makan sama2 kat dalam kampus jugak..teman tapi mesra..hahaha..masa hari saya nak balik dah, tak tau kenapa hati hiba sangat..saya tinggalkan surat untuk dia sebelum balik..yang paling sedih masa saya nak naik bas pergi stesen bas larkin, dia tak datang ucap selamat tinggal kat saya..sedih sangat masa tu..tak tau kenapa...saya tinggalkan surat tu kat kawan saya suruh pass kat dia..dan paling saya tak sangka, masa saya dah dalam bas nak balik Pahang, dia hantar mesej dia btau dia sedih baca surat saya..dia menyesal tak hantar saya balik...huhuhu..terharu sangat masa tu..lepas tu penghubung kami selain dari mesej dan call, kami selalu berutus surat..romantik kan..hehehe...

Lama-lama hubungan ni jadi makin rapat, makin serius..pantang ada cuti lama, kami mesti jumpa kat kampung..mula-mula kl nak kuar naik bas je...kebetulan umah kami dekat jugaklah..cuma kampung je lain-lain..masa silih berganti, kami tak sedar bila wujud perasaan dalam hati masing-masing..sedar2 kami dah jadi pasangan..pelik kan..hehehe...tapi alhamdulillah, bertahan sampai sekarang hubungan ni bermula 2001 sampai sekarang dah 2009..banyak sangat dugaan, cabaran, ujian, kenangan manis, pahit, sume ada..tapi orang kata itu sume perencah utama dalam sesuatu hubungan agar lagi kukuh dan lebih kenal luar dan dalam pasangan masing-masing..betul tak....

Surat- surat yang dia kirim untuk saya simpan elok2..itulah salah satu kenangan manis kami untuk di kenang di hari tua nanti...walaupun sekarang dah takde surat lagi, tapi saya harap kenangan manis "perkenalan " kami akan tetap segar dalam ingatan sampai bila- bila..amin...







No comments:

Post a Comment

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers
Daisypath Anniversary tickers

NUFFNANG ADVERTISER

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...